کد مطلب:122756 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:327
دستت را بدست من بده
محمد بن شهر آشوب می نویسد: حكایت شده است كه وقتی امام حسن علیه السلام در آخرین لحظات عمرش بود. امام حسین علیه السلام به او گفت: برادر جان! می خواهم از حال تو آگاه شوم. امام حسن علیه السلام فرمود: از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله شنیدم می فرمود:
«لا یفارق العقل منا اهل البیت مادام الروح فینا، فضع یدك فی یدی حتی اذا عاینت ملك الموت اغمز یدك» تا وقتی كه روح در بدن ماست، عقل از ما جدا نمی شود، پس دستت را به دست من بده تا هنگامی كه فرشته ی مرگ را دیدم به دستت فشار دهم. امام حسین دستش را به دست امام حسن داد، ساعتی بیش نگذشته بود كه دستش را فشرد، امام حسین علیه السلام گوش خود را به نزدیك دهان امام حسن برد حضرت فرمود: ملك الموت به من گفت: «ابشر فان الله عنك راض و جدك شافع» [1] مژده باد
[ صفحه 163]
خداوند از تو خوشنود است و جدت رسول الله شفیع است. در این هنگام روح حضرت به ملكوت اعلی پیوست و صدای شیون و ناله از خانه حضرت بلند شد و فرزندان و خواهران و خویشاوندان به سوگواری نشستند.
«لا یفارق العقل منا اهل البیت مادام الروح فینا، فضع یدك فی یدی حتی اذا عاینت ملك الموت اغمز یدك» تا وقتی كه روح در بدن ماست، عقل از ما جدا نمی شود، پس دستت را به دست من بده تا هنگامی كه فرشته ی مرگ را دیدم به دستت فشار دهم. امام حسین دستش را به دست امام حسن داد، ساعتی بیش نگذشته بود كه دستش را فشرد، امام حسین علیه السلام گوش خود را به نزدیك دهان امام حسن برد حضرت فرمود: ملك الموت به من گفت: «ابشر فان الله عنك راض و جدك شافع» [1] مژده باد
[ صفحه 163]
خداوند از تو خوشنود است و جدت رسول الله شفیع است. در این هنگام روح حضرت به ملكوت اعلی پیوست و صدای شیون و ناله از خانه حضرت بلند شد و فرزندان و خواهران و خویشاوندان به سوگواری نشستند.
[1] مناقب، ج 4، ص 43.